Ulipur
Blijf op de hoogte en volg Harrie
14 Februari 2019 | Bangladesh, Dhaka
Hallo
Na een week Bangladesh ,zie ik veel overeenkomsten met Nederland. Het is een vlak land .
De bloemen zijn veelal hetzelfde ,fucsia s , dhalia s ,afrikaantjes, en salvia s die tuinen en parken staan.
Hier is klei dus veel gebouwen worden van baksteen gemaakt.
Bangladesh heeft een delta waar veel rivieren uitkomen, gelijk Nederland.
Er wordt gefietst.
Er wonen veel mensen per vierkante kilometer.
Op het station in Dhaka ,waar ik vijf uur op de trein moest wachten, ontmoette ik een jonge man ,die mij uitnodigde bij hem thuis , in het noorden van Bangladesh , tegen de Indiase aan. De grens is een brede rivier ,die de levensader van Bangladesh is.
De rijst ,groenten en aardappelen worden daar geteeld.
Ik ben op zijn uitnodiging ingegaan en naar zijn woonplaats gereisd.
Hier wonen veel moslims , ook de familie waar ik verblijf is moslim.
Mijn verwachting was een arm gebied aan te treffen.
Dat viel erg mee ,de wegen zijn goed , de huizen zien er redelijk uit, en ik heb niet de indruk dat hier honger wordt geleden.
De familie grootouders , vader moeder , getrouwde kinderen , baby s wonen op een plaats ,bij elkaar.
Rond rijdend op de moter word ik overal aangestaard, met een blik wat is dat nu. Sommige vragen aan mij waar ik vandaan kom. De mensen lijken verbaasd om hier een blanke man te zien. Ze willen weten waar ik vandaan kom,en wat ik kom doen.
Hier bestaat de voedselbank ook voor arme mensen zonder werk.
Overal zijn grote gaten gegraven voor het opvangen van water , om dat weer te gebruiken voor de rijstteelt.
Op een steenfabriek krijg ik een rondleiding. De bakstenen worden met de handgemaakt.
Klei wordt in een houten bakje gegooid , vlak gestreken, en te drogen gelegd.
Daarna in een veldoven gebakken.
Het proces duurt 20 dagen.
Kapotte stenen worden met de hand kapot geslagen tot gruis en hergebruikt als zand.
Wat me opvalt is dat er bijna geen authentieke huizen zijn. Ik krijg sterk de indruk dat hier de ontwikkeling van het gebied pas de laatste 50 jaren heeft plaats gevonden ,met daarbij een enorme bevolkings explosie.
De vrouwen in het huis waar ik verblijf laten zich bijna niet zien. Ze zijn niet gesluierd ,maar geeft het mij toch een spanning , en de vraag of ik hier welkom ben.
Morgen vertrek ik weer richting het oosten.
Uw reiziger
Na een week Bangladesh ,zie ik veel overeenkomsten met Nederland. Het is een vlak land .
De bloemen zijn veelal hetzelfde ,fucsia s , dhalia s ,afrikaantjes, en salvia s die tuinen en parken staan.
Hier is klei dus veel gebouwen worden van baksteen gemaakt.
Bangladesh heeft een delta waar veel rivieren uitkomen, gelijk Nederland.
Er wordt gefietst.
Er wonen veel mensen per vierkante kilometer.
Op het station in Dhaka ,waar ik vijf uur op de trein moest wachten, ontmoette ik een jonge man ,die mij uitnodigde bij hem thuis , in het noorden van Bangladesh , tegen de Indiase aan. De grens is een brede rivier ,die de levensader van Bangladesh is.
De rijst ,groenten en aardappelen worden daar geteeld.
Ik ben op zijn uitnodiging ingegaan en naar zijn woonplaats gereisd.
Hier wonen veel moslims , ook de familie waar ik verblijf is moslim.
Mijn verwachting was een arm gebied aan te treffen.
Dat viel erg mee ,de wegen zijn goed , de huizen zien er redelijk uit, en ik heb niet de indruk dat hier honger wordt geleden.
De familie grootouders , vader moeder , getrouwde kinderen , baby s wonen op een plaats ,bij elkaar.
Rond rijdend op de moter word ik overal aangestaard, met een blik wat is dat nu. Sommige vragen aan mij waar ik vandaan kom. De mensen lijken verbaasd om hier een blanke man te zien. Ze willen weten waar ik vandaan kom,en wat ik kom doen.
Hier bestaat de voedselbank ook voor arme mensen zonder werk.
Overal zijn grote gaten gegraven voor het opvangen van water , om dat weer te gebruiken voor de rijstteelt.
Op een steenfabriek krijg ik een rondleiding. De bakstenen worden met de handgemaakt.
Klei wordt in een houten bakje gegooid , vlak gestreken, en te drogen gelegd.
Daarna in een veldoven gebakken.
Het proces duurt 20 dagen.
Kapotte stenen worden met de hand kapot geslagen tot gruis en hergebruikt als zand.
Wat me opvalt is dat er bijna geen authentieke huizen zijn. Ik krijg sterk de indruk dat hier de ontwikkeling van het gebied pas de laatste 50 jaren heeft plaats gevonden ,met daarbij een enorme bevolkings explosie.
De vrouwen in het huis waar ik verblijf laten zich bijna niet zien. Ze zijn niet gesluierd ,maar geeft het mij toch een spanning , en de vraag of ik hier welkom ben.
Morgen vertrek ik weer richting het oosten.
Uw reiziger
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
