Tocht der verschrikkingen

Hallo

Een maal per jaar werd bij de verkenners , de tocht der verschrikkingen georganiseerd. Je moest door water lopen, blinddoek om , en nog meer van dat gein.

Vandaag stond op mijn programma, pha ngern vieuwpoint.

Staat leuk aangegeven naast je een kiezelweg, met daarbij vermeld 110 meter.

Je denkt dan , dat is te doen.

Maar daarmee wordt het startpunt bedoelt.

In mijn geval moest ik nog 1000

meter omhoog over stronken en keien , en een glibberig pad, touw leuningen, en provisorische bruggetjes.

Voor iemand van mijn leeftijd, een hele onderneming.

Na 1,50 uur , 50 maal mijzelf toespreken, na dit nooit , nooit meer, kwam ik boven aan . Het uitzicht was adembenemend.

Er was zelfs met geld vd VN , een loop brug gebouwd , zo dat je 360 graden rond kon kijken.Op het toppunt van een rots stond een terreinwagen ( buggie) gemonteerd.

Het kan niet anders dan dat deze buggie met een helicopter er was neergezet.

Maar het meest verwonderlijke voor mij was dat er man stond met koele drankjes, die ook nog eten voor je klaar kon maken.

Onderweg naar beneden kwam ik een Jappaner op slippers ,zonder water tegen , die vroeg hoe ver het nog was.

Long time, long time , gaf ik hem mee.

Hij liep met vlotte pas verder.

Na een uur was ik doodmoe bij het startpunt aangekomen.

Later op de dag kwam ik de Japanner weer tegen , en vroeg hoe het was gegaan.

Nice vieuw, very nice, i go up in 40 minuts, and down in 20 minuts , vertelde hij.

Ik voelde mij op dat moment toen hij het vertelde, zeer oud.

Uw oude reiziger