Trein
Blijf op de hoogte en volg Harrie
23 Februari 2019 | Bangladesh, Dhaka
Hallo
De overvolle trein in Bangladesh rolt proestend door de groene rijstvelden.
Het gevaarte is zo zwaar afgeladen dat bij het optrekken van de diesel , de wielen spinnen op de rails.
Het is nationale feestdag de mensen gaan op bezoek bij familie. Tja wie gaat er dan met de trein?Gelukkig heb ik een zitplaats gekocht. De meeste passagiers moeten staan , of zitten bovenop de trein. Er lopen wel bewakers rond die de mensen , op de cabines met houten stokken ,er proberen af te slaan.
Veel helpt het niet.
Tachtig procent van de mensen is van het mannelijke geslacht.
De gemiddelde snelheid van de trein bedraagt 35 kilometer per uur.
Op een aantal plekken moet de trein wachten , totdat de tegemoet komende trein is gepasseerd. Het netwerk van de spoorlijnen in Bangladesh bestaat grotendeels maar uit een spoorrails.
De treinen zijn 10 jaar oud en gefabriceerd in India. Ze zien er verwaarloosd uit.
Verlichting stuk ventilatoren werken niet, deuren gaan niet dicht . Er zijn in Bangladesh weinig auto s , de mensen zijn aangewezen op bus of de trein. Maar zover ik kan zien wordt daar weinig in geïnvesteerd.
De man tegenover mij wil het raam dicht maken, omdat stof in zijn openwaait.
Ik belet hem het raam te sluiten , mensen komen in ademnood zeg ik hem. Omstanders juichen mijn actie toe. Demonstratief houd hij een paar papieren zakdoeken voor zijn mond.
Ik krijg op mijn donder , als ik door het cabine raam mijn iphone te ver naar buiten steek. Ze zullen het apparaat uit je handen rukken, dat gebeurt elke dag. Ze , dat is dan de lokale bevolking. Als mede passagiers voelt iedereen zich verantwoordelijk wat er binnen de trein gebeurt.
Mijn uitstap moment nadert , hoe kom ik uit de trein?
Want als er gestopt wordt dan proberen er nog meer mensen met trein mee te reizen. Op filmpjes had ik weleens gezien hoe mensen door het raam in en uit stappen.
Zal mij toch niet gebeuren. Dus wel . Gelukkig is het geen groot hoogteverschil , lenig als een oude man wring ik mij door het raam , mijn broek blijft ergens achter haken. Daar hang ik tussentrein en perron. Gelukkig is de kwaliteit vd pantalon slecht. Boem daar lig ik op het perron.
Mijn ex-medepassagiers reiken mij de rugzak aan.
Met gescheurde broek reis ik verder......,,
Uw treinreiziger
De overvolle trein in Bangladesh rolt proestend door de groene rijstvelden.
Het gevaarte is zo zwaar afgeladen dat bij het optrekken van de diesel , de wielen spinnen op de rails.
Het is nationale feestdag de mensen gaan op bezoek bij familie. Tja wie gaat er dan met de trein?Gelukkig heb ik een zitplaats gekocht. De meeste passagiers moeten staan , of zitten bovenop de trein. Er lopen wel bewakers rond die de mensen , op de cabines met houten stokken ,er proberen af te slaan.
Veel helpt het niet.
Tachtig procent van de mensen is van het mannelijke geslacht.
De gemiddelde snelheid van de trein bedraagt 35 kilometer per uur.
Op een aantal plekken moet de trein wachten , totdat de tegemoet komende trein is gepasseerd. Het netwerk van de spoorlijnen in Bangladesh bestaat grotendeels maar uit een spoorrails.
De treinen zijn 10 jaar oud en gefabriceerd in India. Ze zien er verwaarloosd uit.
Verlichting stuk ventilatoren werken niet, deuren gaan niet dicht . Er zijn in Bangladesh weinig auto s , de mensen zijn aangewezen op bus of de trein. Maar zover ik kan zien wordt daar weinig in geïnvesteerd.
De man tegenover mij wil het raam dicht maken, omdat stof in zijn openwaait.
Ik belet hem het raam te sluiten , mensen komen in ademnood zeg ik hem. Omstanders juichen mijn actie toe. Demonstratief houd hij een paar papieren zakdoeken voor zijn mond.
Ik krijg op mijn donder , als ik door het cabine raam mijn iphone te ver naar buiten steek. Ze zullen het apparaat uit je handen rukken, dat gebeurt elke dag. Ze , dat is dan de lokale bevolking. Als mede passagiers voelt iedereen zich verantwoordelijk wat er binnen de trein gebeurt.
Mijn uitstap moment nadert , hoe kom ik uit de trein?
Want als er gestopt wordt dan proberen er nog meer mensen met trein mee te reizen. Op filmpjes had ik weleens gezien hoe mensen door het raam in en uit stappen.
Zal mij toch niet gebeuren. Dus wel . Gelukkig is het geen groot hoogteverschil , lenig als een oude man wring ik mij door het raam , mijn broek blijft ergens achter haken. Daar hang ik tussentrein en perron. Gelukkig is de kwaliteit vd pantalon slecht. Boem daar lig ik op het perron.
Mijn ex-medepassagiers reiken mij de rugzak aan.
Met gescheurde broek reis ik verder......,,
Uw treinreiziger
-
23 Februari 2019 - 06:55
Teun Minke:
Hallo Harrie,
Bij het demonstreren van je rugzak was je ook heel trots op je naaigarnituurtje. Dus, even zoeken in de erfenis en aan de slag ermee!
Blijf gezond!!
Groet,
Teun -
24 Februari 2019 - 17:52
Jolanda:
Je Harrie, wat een verhalen allemaal. Maar leuk om allemaal te lezen. Ik reis met je mee
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
