Trekking2

Hallo

De volgende ochtend was ik niet alleen. Honderden anderen moesten met mij halsbrekende toeren uithalen om boven op die Poonhill te komen. Dit doe ik nooit meer, sta je op een koude berg met een scherpe wind , in het donker met mijn regen jas aan ,op de zon opkomst te wachten , crazy.

Veel groepen hadden een spandoek bij, waarbij de gehele groep op de foto moest , tijdens een gezamenlijke samenzang. Gekker moet het niet worden.
Daar kwam de zon , onder luid gejuich , werd de vuur rode bol begroet.

Het panorama op de Poonhill was mooi maar niet top.

Later op de dag zijn we een veel mooier panorama tegen gekomen. De derde dag was inspannend , Er moest nog hoger geklommen worden . Het super gladde wandelpad was totaal bedekt sneeuw ,
Gelukkig was er aan sneeuwremmers , die onder de schoenen kon worden gebonden, gedacht . Verschillende mensen , gingen alleen op schoenen de tocht maken. Hartstikke gevaarlijk.

De tocht ging door een ravijn, langs een beekje , van 3400 meter naar 2200 meter hoogte. Een mooie maar gevaarlijke ,gladde wandeltocht.
Ongelooflijk zijn de dragers die je tegenkomt met een mand van 30 kilogram op hun rug. Zelfs dan zijn ze lopend niet bij te houden. Meestal een groep van 4 personen. Ook ezels zijn hier door de bergen bij uitstek het transportmiddel.

De gids is jong en moet nog veel leren.
Of heb ik als westerse toerist te veel wensen?

In de overnachtingsplaatsen moet je voor alles apart betalen ,water , wifi, warm water , douche , stroom, de lucht is gratis.
Savonds ga je vroeg slapen , alle kleren aan , een extra deken , een

Ja de Nepalezen zijn wel echte financiële rakkers, die heel commercieel bezig zijn.

S

Uw trakking reiziger