Hotel nagasaki 2018

愛のホテル

Japan is voor mij een vreemd land.
Je loopt op straat , dan kan het zijn dat er een paal tegen je begint te praten, een bus roept hallo , of de tram wil je aandacht.

Je betaald het openbaar vervoer hier na de rit , contant , met gepast geld.
Je krijgt geen wisselgeld terug , wel de dankbetuigingen van de de bestuurder , namens de onderneming.

Maar ik begin bij het begin.
Na 26 uur gereisd te hebben , kwamen we moe bij het hotel in Nagasaki aan.

Van buiten gewoon , van binnen vreemd.
De vrouwelijke receptioniste verstond geen woord Engels , en wij geen Japans.
Google translate bracht de oplossing.
Ja,ja ik was spijkers en had gereserveerd . Uit een soort juxebox werd een sleutel getrokken.
Overal sprongen bordjes en bewegwijzering aan met ons kamernummers die moesten ee volgen.
De trap op 3 e verdieping en ja kamer 302.

Overal in de deur zaten kleine luikjes.
Binnen hing er een rooklucht van een olifant die 25 jaar daar had staan te roken.
Ik had een rookvrije kamer besteld. Op naar beneden , sorry sorry , nieuwe sleutel , andere kamer, maar daar had een vriend van die olifant 30 jaar liggen roken.

De receptioniste moest heel diep nadenken en besloot dat de hotelbaas zijn hotelkamer moest op offeren . Vijftien minuten later lagen wij in een schone kamer op bed.

Naast mij lag een Japanse map met menu,s voor eten drank en iets meer.
Via Google translate kwam ik achter de Nederlandse naam van hotel .

愛のホテル of te wel liiefdes hotel.

Nu begreep ik de laatste menu lijst van de hotel map.
Ik heb er een foto van gemaakt