India, Jodhpur

Hallo
We stappen uit de trein, en lopen naar een roltrap. Daar staat een gezin vader, moeder, en vier meisjes in de leeftijd van 10 tot 17 jaar. Ze durven niet de roltrap af. Voor hen is het de eerste keer dat ze op zo'n manier naar beneden moeten gaan. Erop, terug, eraf het lukt niet. Voor mij was in 1962 de eerste keer dat ik op een roltrap stond in de V&D in den Bosch.
Jodhpur is het leukste stadje wat we bezoeken op onze reis door India. Veel huizen zijn blauw geschilderd. Ik was hier een middag, verkoper op de markt van allerlei prullaria.
Foto's van twee jaar geleden heb ik meegenomen en aan diverse mensen gegeven, ze waren er blij mee. De markt was weg .Twee maanden geleden is deze ,met bulldozers middenin de nacht opgeschoven en in vuilniswagens afgevoerd. ‘s-Morgens wisten de uitbaters niet wat hun was overkomen. Vijftien honderd mensen werkloos. De reden: de gemeente vond het een rotzooitje, de status van het plein moest omhoog worden gebracht. No Indian market anymore.
Boven de stad rijst een enorm fort omhoog. Onoverwinnelijk met daarin een tempel die door veel pelgrims wordt bezocht. Het is warm, op de toegangsweg. Een paar jaar geleden zijn hier 260 mensen, onder de voet gelopen. Militairen regelen nu de pelgrim stroom. Doorlopen, niet gaan zitten is hun boodschap.
Iedereen wil met ons op de foto.
Nadat we 10 roepie vroegen per kiek konden we weer een beetje doorlopen.
Bij terugkomst in het hotel zien we vrouwen en mannen apart in kamers zitten. We vragen aan de hotel eigenaar uitleg. Naast onze kamer wordt gerouwd om het overlijden van zijn tante. Plotseling is ze afgelopen nacht onwel geworden en overleden. Tante wordt voor zonsopgang de komende dag gecremeerd. Het hotel is gesloten alleen wij mogen er nog overnachten. ‘s-Nachts horen we gebeden en wordt er gezongen. De mensen zijn bedroefd.
Als we ‘s-morgens afscheid nemen krijgen we een aardewerk olielamp mee als cadeau, een knuffel en wensen voor een goede reis. India zullen wij voortaan in ons hart sluiten.
Uw pelgrim