5-2-2015 10:29 Laos
Door: Harrie Spijkers
Blijf op de hoogte en volg Harrie
05 Februari 2015 | Nederland, Vught
“Ik heb het geprobeerd , maar mijn hoofd is bij de deur”. (tekst van BLØF) Dit nummer speelt in mijn hoofd als ik door Laos reis. Er is geen klik, die er wel is met de andere Aziatische landen. De reis is al veertien dagen lang en 1500 kilometer ver. De mensen zijn stug , maar niet onvriendelijk. De taal vormt een blokkade, ze verstaan en begrijpen je niet.
De mannen zijn afstandelijk, de vrouwen erg verlegen en de kinderen spontaan zoals kinderen zijn.
Er komt een aankomende monnik bij me zitten en begint zowaar een eenvoudig gesprek. Grijpt hier Boeddha in? Hij is 18 jaar heeft een hond zit en al 3 jaar in het klooster. Ik krijg suikerriet en water aangeboden. Om monnik te worden moet hij nog 7 jaar studeren. Om zes uur in de ochtend staat hij op, en ontvangt rijst langs de straat, om daarna te studeren.
Als de gong gaat wordt het eten van die ochtend door vrouwen verdeeld en in ontvangst genomen. Een dankgebed volgt. Dit ritueel gebeurt al eeuwen. Ik krijg ook eten aangeboden. Het smaakt 10 x beter dan de rommel van gisteren.
Die deur daar loop ik nog niet door.
Kijken wat Boeddha nog meer te bieden heeft.
-
05 Februari 2015 - 20:35
Luuk En Loes:
Hallo harrie, goed om te zien dat je weer veel beleefd, hier thuis maken we ook wat mee maar het is vooral een stuk kouder. Geniet van de volgende dagen! -
05 Februari 2015 - 20:47
Koen:
Ja een taalbarrière is een sfeer bepaler. Maar toch wel mensen en een hond waarmee je kan praten haha succes met het zoeken naar je avond eten. Grts
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley